Özlem kıyımlarıydı bedenimize düşen
Her biri bıçak yarası

Sanki
Virgül eleştirmenlerinin
Fırtınalı kesik çizgilerinde
Dökülüyorum duygu duruşlarından
Yere seriliyor omuzlarımdan parıltılar
A/ma her biri zeytin karası

Umut mangası
Tebeşirle beyaza boyarken etrafımı usulca
Üzerime dökülen tozlar
Ruhumda büyüttüğüm kır çiçekleri değil mi?
Gözleri yaprak yırtmacı

Hangi sabır
Söküklerini dikerken yalpalanır darağacında
Ölüm fermanımıdır kuşların sesi
Döküldüğüm deltada

Bekle ..
Yine tutundum benliğimdeki yıkık hasretlere
Sana geleceğim mavi doğuyorken şafağa
Ne fark eder ki duymasan sesimi

Bir ikindi vakti
Avuç içlerime işledim
Kurşun gözyaşlarının kokusunu
Vursun adressiz kırıntılarım her yana

Bilmiyorsun sevgili
Sığınak kümelerinin dalgaları şahitti
İçimdeki varlığın sahipsiz taşlara takıldığında

Gel..
İki parantez ekelim kıyımlarımıza
Yoksa nasıl zenginleşir yeniden hayat
Yüreğimdeki titreşimler suskun
Hangi gök gürültüsü yasalara uyacak
Eylül dökülürken sensiz sokak tınılarına

....