Gözümün katmanlarına işledikçe aksin,
Baygın bakışlarında çocukluğuma döner,
Paslı çemberimin tiz sesiyle avunurum,
İlk aşklarımı anlatmak gelir içimden.

Dudağındaki mut’u tatmak, parmak parmak,
O, çocukluk çağı ardındaki gerçeğe dalmak,
Yitip gitmiş, ağzımızdan düşmeyen bahar,
Bizi de almış içine sonunda, hain yangınlar.

Oysa, sevgi güneşleri bitmezmiş, anladım
Gül baharda yeniden fışkırırmış budağından,
Ak kağıtlar bir anda dolarmış yeniden,
İçimizdeki has bahçelerde, sevdalarla.

Bunca yıl sıcacık bir el beklemişim oysa,
Beni tüketen ayrılıklarmış bilmedim,
Hançerler tutuşturmuşum ellerine bilmeden,
Vurdu, vurdu o çok sevdiğim sevdalar.

Ölüm bilmez, toprak bilmez yüreklerde,
Düşer tetiği zamanın, başlar korkular,
Utanç duvarlarına köpek gibi siğen,
Tiksindim, düşleri talanlayan insanlardan.

Şimdi, her yüklü yürekte bir düğüm,
Sevgiden koparılmış kanayan dudaklar,
Hani bir tadımlık sevgiydi koştuğumuz,
Umut ağaçlarında ’çürümüş insanlığımız’...

Selahattin Yetgin

Paylaş:

(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir. Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.

Şairin Önceki Şiiri Şairin Sonraki Şiiri

Şiiri Değerlendirin

Topluluk Puanları (1)

5.0

100% (1)

Çürümüş insanlığımız Şiirine Yorum Yap

Okuduğunuz Çürümüş insanlığımız şiir ile ilgili düşüncelerinizi diğer okuyucular ile paylaşmak ister misiniz?

Çürümüş İnsanlığımız şiirine yorum yapabilmek için üye olmalısınız.

Üyelik Girişi Yap Üye Ol

Yorumlar

halidun, @halidun

30.4.2010 07:42:33

Şimdi, her yüklü yürekte bir düğüm,
Sevgiden koparılmış kanayan dudaklar,
Hani bir tadımlık sevgiydi koştuğumuz,
Umut ağaçlarında ’çürümüş insanlığımız’...

teşekürler
selamlar

alaettin usta, @alaettinusta

29.4.2010 20:15:32

5 puan verdi

Şimdi, her yüklü yürekte bir düğüm,
Sevgiden koparılmış kanayan dudaklar,
Hani bir tadımlık sevgiydi koştuğumuz,
Umut ağaçlarında ’çürümüş insanlığımız’...

güzel bir şiirdi sayfanızdan okuduğum kalemine saglık selamlar .

Fazıl Kul, @fazilkul

29.4.2010 18:05:45

HARİKA BİR ŞİİR BEĞENEREK OKUDUM.
KALEMİNİZ DAİM OLSUN.
SELAMLAR.

sera., @sera-

29.4.2010 17:58:42

İnsan.. Bazen taşa benzer, en çok da kalbiyle…
Kimi zaman havadır; yokluğu soluksuz bırakır, hissedilmek istenir.. Bazen bir ağaçtır insan.. En tatlı/güzel meyveleri verme lütfuna ermiş olandır..
Bazen bazı halleriyle narin bir çiçektir; duruşuyla, bakışıyla, kokusuyla, düşüncesi, hatır gönül kırmamasıyla..
Ve en çok da sudur insan; hiç durmadan akmasıyla, ruh haline göre renge bürünmesiyle.. Kimi vakitlerde ne kadar derin olursa olsun sığ görünebilmesiyle...
Ve der ki şair, derki 'Şiir'; Ey insan/insanoğlu; Bilirsin ölümlü olduğu. Bilirsin ki bir gün ota ağaca böceğe
suya toprağa karışacaksın.. Ve bir gün gelecek belki adını bilen ya da hatırlayan bile olmayacak.. Ee peki be insan, insan denilen ey insanoğlu bilirsin bilmeye de neden insan olmanın değerlerini ve gereklerini yerine getirmezsin...! Kaybedersin gün be gün insanlığını, tüketirsin hem kendini hem insani değerleri...
Keyifle okudum dizelerinizi.. Çok da haklı sözlerinizi..
Saygı ve sevgilerimle...

Neva Ney, @neva-ney

29.4.2010 16:51:17

keyifle okudum. şaire saygılar.

cemil, @cemil

29.4.2010 13:01:29

Şimdi, her yüklü yürekte bir düğüm,
Sevgiden koparılmış kanayan dudaklar,
Hani bir tadımlık sevgiydi koştuğumuz,
Umut ağaçlarında ’çürümüş insanlığımız’...

Kutlarım arkadaşımı. Çok güzeldi.