Ağır Kurşunîli Serenat
sensiz vatanım gurbet...



akıp giderken böyle şairane
susuzluğumuz
birbirimize
akıp giderken vefasız ömrümüz...

ömrüm bana vefasız
sen kendine
sonra birden nasılsa
şimşekler kıskanırdı
çocuksu bulutumuzu
birbirimize dokunduğumuz andaki
sonra birden nasılsa
bıkmadan usanmadan
yağmur korkağı kaçamaklarımız...

sanki ne desem boş
bütün yalanlar aylak
uzaklıklar derli toplu
mesafeler derya deniz...

sendeki bu kaçış tutkusu
bu bende nasıl bir
hükmü ağır kurşunîlerin
bilsen
ve bilsen
bu kaçıncı defadır
ihaneti
çimen kokulu
kısa pantolonlu düşlerimin
çocuktan da
çocuk
yüreğime...

sabahlarına yakışsın diye
gözlerimi ıslıyorum her gece
ama her gece bu aynısı...
ısmarlıyorum sevdana
bu Nisan boylu gülüşlerimi...

kirliyim acınla
ve zehir gibi asi
havalar hep kapalı
kanatlarındayım seni aramanın...

havalar hep kapalı
sensiz...
sensiz ömür bir gurbet
uzaklığına tanış
kendime yabancıyım
ve dalları çıplak karası ağaçların
yanın yörendir ülkem sınırsız
ömür gurbetinde yolcuyum
acınla kirli
kanatlarında seni aramanın


sensiz acı gurbet tadında vatanım

gel...


Kağan İşçen


(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.