Düştün önüme
Kırıktı yüreğin seninde
Bu yüzden hep ürkek yürüdün önümde
Yeni doğan bir tay gibi..
Ve ellerin hep titrek mumlar gibiydi
dokunmazdım dokunmazdın
Sadece saatlerce otururdun suskumda….

Seni en çok bana benzemediğin için sevdim
Umurunda değildi dünya
Daha az kırıldığını biliyordum bu yüzden
Benden daha az hırpalandığını
Bu yüzdendir ki
Seni benden daha çok sevdim…

Gözlerinin rengini nice zaman sonra öğrendim
Bakamıyordum çünkü gözlerine
Daha sonra öğrendim ki
Her mevsim başka bakmışsın bana….

Susuyordun ya bana artık yaklaş diye
Yaşlıları o an gönlüme çekiyordum işte
Duvar diplerinde onlara anlatıyordum gidenleri
Ellerimi avuçlarıma onlar gibi alıyor
Onlar gibi susmayı öğreniyordum sen susunca
Ve bu yüzden belki yaklaşamıyordum sana ….

Ve sonraları dayanamıyordun
Gözlerinle mevsimlerden ilkbahar oluyordun
İşte o anlar
Gözyaşların akıp artık vadilerime sığmıyordu
İçindeki taylar birden ayaklanıyor
Yamuk yumuk
Yan yan yürüyerek hazırlanıyorlardı hayatıma
şaşkın şaşkın bakınıyorlar her yanıma
sonradan koşuyorlardı yüreğimin bozkırlarına…