ay düştü düşecek gecenin koyuluğundan
gözlerimin dalgın oluşundandır belki de.
ah ne çok isterdim şimdi
bir martı çığlığını kulaklarımda.
dertlerin büzüşüp sıkıştığı koynumdaki hüznü süpürse bir anlık,
bir anlık unutabilsem...
ben ki; koca şehre sığmıyorum şu an
ben ki; uykulara kaçamıyorum
şiirlerim yosunlaşmış
içimdeki mızmız çocuk suskun
kaderin cilvesiyle oynamayı bırakmışım
kırsam mı diye geçiriyorum aklımdan tüm kalemlerimi
sebebim olsa sırf ağlayabilmek adına
kursağımda kalmış bir lokma ekmek gibi
düşüncelerim de boğuluveriyor kafamda...
dün kadıköy’den aldığım kemanımı tıngırtatıyorum biraz
çalmayı öğrenemedim henüz
ilk dersimi aldım bugün, ne heycanlıydım diye düşündüm.
vardır her insanın ömrü hayatında böyle karışık bir gecesi
yatsa yatamaz, ve kuruluverir hiç şaşmayan bir saat misali beyin
akrebi yelkovanı döner durur
tıpkı dört duvar arasında gezinen bedenim gibi.
masamda duran sigara paketimin üstündeki yazıya kaydı gözüm
’’sigara içmek öldürür’’
sahi ya öldürür di mi?
varsın atın ölümü arpadan olsun diyen atasözünü çektim içime
’’ohhhh’’ diye, üfledim son nefesimi üfler misali
şimdi bir huzur doldu ruhumun derinliklerine
boş dünya deyiverip, yaslandım döşeğime...