" Ve bırakıp gideriz,
Gitmek kurtulmaksa..."

Behçet Necatigil

TAŞIYAMAM


kafesinde çırpınıp duran kuş
özgürlük nice zordur dışarda/bilmiyor
dünyayı daraltan, ruh mu yer midir
kendinden kurtulamıyorsa kişi
gitmek neye yarar ki?



Ve uzaklardasın şimdi
bir dünya yükü vurup sırtıma
yeniden başlamaya uğurlarken beni
başka birinden söz eder gibi
aramızda gidip geliyordu cümleler

arkamdaki istasyon/da boş kalan yanım
dışımda, yüz görümlülük bir kabuk
içimde gecenin devamı /dört duvar/ sıkıntı
ve sonrasında her şey tanıdıktı

usul usul, azdan çoğa artarak, acırken yürek
yalnızlık, hüzün ve kırgınlıklar silsilesinde
azaldı mavilerin ışığı
karanlık kilitledi günleri
çark kıramadan, acıyla kırıldı zaman

kaybolan güzelliklerle
kolaya sığınıp korkakça
arkasını dönüp giden sen
birer birer yıktın içimdekileri hoyratça

sözün bittiği yerdeyim
tatlanmıyor acı
durgun değil denizim eskisi gibi
gelme /hiçbir şeyim değilsin artık !
henüz topladım günlerin dağınıklığını

kurumuşken göz pınarlarım
dinmişken burnumun direğindeki sızı
bir paranoya masalın içinden geçip, gerçeğe düştüm
ruhuma dolanan zehirli sarmaşıktı(n) yeni bildim
sürgünken kendi renginden, yeniden elâ gözlerim
suya kanmazlığımda bir yağmur tadı

dünü yok saymaktan, ölesiye yorgunum
ama biliyorum, akşamın sonunda gün bekliyor beni
susmalı yaşamdaki yankın / yankın susmalı
ve adın, en kuytu köşelerde kalmalı
mecâlim yok, yeniden taşıyamam seni…


Hâdiye Kaptan
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.