Gönlüne yaz, kalbine bahar gelmişti,
Aşk kumsallarında kumdan kaleler yapmıştın,
Umut koymuştun hepsinin adını,
Tutku güneşi yakıyordu tenini,
Bronzlaşmıştı pamuk kıvamındaki tenin,
Ayrılık kelimesi ekvator kadar uzaktı sana,
Kutuplar kadar soğuk...
Solunum sistemin bile değişmişti,
Mutluluk çekiyordun ciğerlerine,
İçindeki dertleri veriyordun karşılığında,
Derdin, tasan kalmamıştı...
Yaşamak belkide hiç bu kadar güzel olmamıştı,
Hayat ise bu kadar anlamlı...
Yaşadığının yaz değil yalancı bahar olduğunu,
Seni bırakıp gittiğinde anladın,
Kucağında bir buket hayal kırıklığı,
Gözlerinde iki damla yürek sancısı,
Mirası oluvermişti bu aşkın,
Aşk kumsallarında yaptığın kumdan kalelerini,
Ayrılık dalgası yerle bir etmişti,
Müsrif bir çocuk gibi harcamıştın umutlarını,
Cebinde metelik kalmamıştı,
Dımzdızlak kalmıştın ortada,
Uzak dediğin kutuplar yüreğin kadar yakındı sana artık,
Kalbin bir buzdağı olmuştu,
Hayallerin çarpmıştı bu buzdağına,
Sen acılar içinde kıvranırken,
Dert denizinin derinliklerinde,
O aşkı kadar yalan olan hüzünlü halini,
Bir çırpıda atlatıvermişti bile,
Sen daha ayrılık depreminin,
Artçı şoklarını yaşarken,
O aşk oyununu oynayacak,
Yeni bir oyun arkadaşı buluvermişti bile,
Enkaz altında kalan aşkınız,
Bu haberle ruhunu teslim etmişti azraile,
O reddi miras yapmıştı bu aşktan geri kalanları,
Sana kalmıştı tüm acılar ve gözyaşları,
Sen ömrünü koymuşken bu kumarda masaya,
Onun içinse sadece bir heyecandı,
O sadece eğleniyordu kazandıkça,
Sen onun uğruna neler feda etmiştin,
Kimleri geri çevirmiştin bu uğurda,
O ise yelken açtı bak yeni bir aşka,
Şimdi biraz daha üzüleceksin,
Kalbin sıkışacak belki terleyeceksin,
Korkma bu dertlerin üstesinden zamanla geleceksin,
Etrafına iyi bak yar,
Birgün yeniden seveceksin...
Tam yanında parlayan gözlerle,
Sadece beni göreceksin...