Herşey hayal etmekle başladı,
İlkokul sıralarında bir toy çocuğa,
Öğretmeninin hayal edin cümlesi ile...
Hayal edin diyordu o ses, hayal edin.
Ama gerisini söylemiyordu, anlatmıyordu.
Hayallerin, avuç içinde kalan cam kırıkları gibi,
Yüreğimize birer birer saplanacağını söylemiyordu,
Öğretmenim hani başlamak bitirmenin yarısıydı,
Hani hayal etmek mutlu olmaktı,
Dememişmiydin hayaL ettiğiniz derecede yaşarsınız diye,
Kandırdın bizi, hayal etmek mutsuzluk kapısının anahtarıymış,
Hayal etmek, ölmeden mezara giden yolmuş öğretmenim...
Şimdi benim gönül kilerimde, çuvallarla hayal kırıklıklarım var,
Gerçekleşmemiş hayallerin tam orta yerinde,
Mutsuzluk depreminin fay hattındayım öğretmenim,
Gözyaşı sellerinde yardım çığlıkları atıyorum,
Hayal etmek suçundan kalbimde mühebbet bir aşk taşıyorum,
Umutsuzluk hapishanesinde, daracık pis bir hücredeyim,
Ve kulaklarımda senin sesin var,hayallerinize dokunabilirsiniz diyor,
Hayallerimize dokunabileceğimizi söyledin bize öğretmenim,
Ama hayallerimizin cehennem ateşinden daha yakıcı olduğunu söylemedin,
Bilemedik hayallerimize dokunmanın cayır cayır yanmak olduğunu,
Hayal ettim öğretmenim ben, bir mutluluk hayal ettim,
Ben bir sevgili hayal ettim, ben ölümsüz bir aşk hayal ettim,
Nereden bilecektim mutluluk hayalimin hasret prangalarıyla sonlanacağını,
Bilemedim aşk isteğimin ihanet kurşunlarına hedef olacağını,
Söylemedin, anlatmadın bana öğretmenim....
Hayal kuranların kalemlerinin kırıldığı bir ülkede,
İdam sehpasına inat hayallerim vardı benim,
Küçük bir çocuğun hayalleri kadar masumdu,
Genç bir delikanlınınki kadar cesurdu,
Ne yaptılar hayallerime öğretmenim,
Neden şimdi hayal kırıklıklarımla baş başayım,
Neden gözlerim yaşlı,yüreğim yaralı...
Hayal bile edemiyorum artık öğretmenim,düşünemiyorum bile,
Kalbimi teslim almış ordunun komutanını bekliyorum,
Beynim bile o vefasızın işgali altında...
Bekliyorum kızgın çöllerin suya olan hasreti gibi,
Ha geldi ha gelecek diye....