buz kesiği gözlerin gibiydi hayat
saydam ve yuvarlak
yağmur önce seni getirirdi
sen saçlarınla yağmurları bana getirirdin
‘’ bulutlara taksam uçurtmaları
çocuklar sevinir mi ‘’derdin
dualara dururdu ellerin
ardından gökkuşağı çıksın isterdin

ihanetler gölgende büyürdü
ışıklar kaçakçı
gözlerin sürgün
toprak ıslaktı

çare yok
ölünecekse sevişe sevişe
yaşanacaksa da
dövüşe dövüşe
çare yok
biz hayata değil
hayat bize katlanacaktı

dilin sargı tutmaz
uğruna ölünür de
hasret yalnız konuşmaz
aradan kırk yıl geçse de
seven unutmaz

rengi bütün bir mavide kal
kalabalıkları yar da gel
ey yar

hayat biçimsiz bir şekil
akşamlarda kirletilmiş sevgi
ölümü düşündükçe yüreğim sızlar
sen gurbete çıkarsın rüyalar içinden
dengeni bozuyor acılar
ritmi üzüyor kaval
bir kadın pencereye oturmuş kuşlara bakar
insan hayatı ayakta karşılar
ve
alkışlar

yeşillere bezenmiş
yere uzanmış bir yosma gibi yatıyor nisan
bizden bir adım önde yürür gölgeler
ölümü de tutkuyla sevmeli insan

yarım ve yatalak
yabancı bir toprakta açmaya çalışan
bir çiçek gibi cılız
alabildiğine çığlık
dehşete kapılır şair
ölümün sonrası yok

akşamlar çıplak ayakla basar toprağa
şarap kendine benzetmeye çalışıyor beni
ben kendime benzetiyorum şarabı
nedir bunun aslı
Aslı’mı inkar eden
kafirdir diyordu Kerem
dudakların aralığa uzanır
hiç düşünmeden


bir an zamanı durduruyorum
ve altından sen geçiyorsun
yalın yürek
aşk salıncakları kurulur yüreğinde
bütün çıplaklığını kuşan da gel
sevmeyi unutturma ellerime

ay yaralarını sarıyor sensiz

tutuşurken yıldızlar aşkın şehvetinden
ben biraz daha sana geçiyorum kendimden
bütün rüyaları dinamitleyip giderken
kör bir karanlığım gözünde
sağır bir telaş
yeni bir aşkı yarattım senden
bir tanem


İsa İnan

altı nisan iki bin on / altı üstü aşk birtanem dilin sargı tutmaz