Varlık içinde hiçlik, ‘’O’’nun ile varlık var.
Gönüllerde huzur yok yüreklerde darlık var.

Dar olunca yüreğin, sığar mı ki genişi?
Vuslat yakın değil mi, varlık mı ki gerisi?

Yüreğimde sıkıntı, geniş âlem dar oldu.
Kula kulluk edince ömrüm ahu zar oldu.

Söylediğin sözünde genişlik mi ararsın?
Başka yola saparda vuslata mı bakarsın?

Kul olunca meta ya kula kulluk olur muş.
Rabbe yüzün dönüpte hiçe Rablik verirmiş.

Hay, deyince var oldum; varlık Hay ile kaim.
Söylediğim başkaca kulluk Rab ile daim

Rabbi bilse insanlık kaim olur cihanda.
Kulluk ile mutluluk bulur iki cihanda

Terbiye etti rabbim; gül Muhammed-i emin.
İnsanlık ta öğrensin, terbiyesinden a/emin.

Hak deyince dilleri güzel olur kulların.
Başka lafa ne hacet, anar gönül yunarım

Salât, selam onadır makamı Mahmud erek.
Ansa dillerim onu, salâvat dilde gerek.

Var ile yoğu bilmem, bildiğimdir salâvat.
Tatlanır dilim her dem, anılınca O’nun ad

Cümle canlar birlikte, girelim cennetine.
Şükür olsun her yerim, dahilek cennetine

Cehennemden korkumdan cennetini isterim.
Yüzüm yokta utandım, cemalini özlerim

Günahım derya deniz nefsi yere sermedim.
Hacaletle birlikte, Rabbim hakkın vermedim.

Hergeleni bekleyin Hızır olur o ki de;
Hızır değil ise de, affı alır belki de.

Tövbe edip istersen, Rabbim affın vermez mi?
Affı sonsuz olandır, hazinesi sermez mi?