bak yine boynu bükük bir viraneyim, sevgilim,
dallarından koparılıp alınmış bir, meyve ağacı,
acımadan kopartıp, kanattılar yüreğimi,
acımadılar, vurdurlar göğsüme göğsüme...!!!!







toprakla bir bütün olmuşum, sırtımı taşlara yaslamışım,
kimseler yok yanımda, başucumda, ve yüzümde gezinen böcekler var,
gözlerim kör olmuş, sensizliğin yoğluğunda,
karanlıklar çökmüş yarınlarıma,
sefil bir hayatın içinde, savrulup gidiyorum senli ve sensiz yarınlara....








saçlarının sırma teli, gülsuyu kokun hala bedenimde,
hala seninle beraber olduğum gibiyim,
yıkamdım ellerimi, yıkamadım bedenimi, unutamadım seni,
yanlızlık, körleşmiş, lanetlenmiş bir şehirde yaşıyorum,
üstü başım kir ve çöp kokuyor, her gün yoğluğuna kadeh kaldırıyorum,
şerefine ey zalim diyorum, bak beni ne hale düşürdün,
lanet ediyorum bir yandan, bir yandan da seni çok özlüyorum,
nefretle sevgiyi bir yaşıyorum ben sende.....!!!!









saatlerden bir zaman kulesi yaptım kendime,
her gecen bir zamanda, kulenin bir ayağını yıkıyorum,
hep sen geleceksin diye beklerken, kendi sonu mu hazırlıyorum,
özlem nedir bilmezsin, sen hiç birini özledin mi.?
sen hiç geceleri, yorganın altına saklanıp, ağladın mı.?
yada sen sevgiye dair ne biliyorsun ki, bana karşı yaptın.?
dur ben sölim sana bana ne yaptın,
sen beni yırtık gömleğim ve siyah ayakabımla, bir çöp gibi kenara attın,
seni seviyorum dedin, bedenin bir başkasına aitti,
ben geceye sen diye sarılırken, sen bir başkasının kollarında uyuyordun,
daha sölim mi, sen beni yaşarken bir ölü hayata,yıkık bir viraneye çevirdin
sana dicem tek şey, bıraktığın eserden gurur duy bak ne hayata sürükledin......


samet KARAOĞLU