şimdi ben gidiyorum izninizle,
cansuyu ulaştığında köklerime,
yaradanım da arzularsa beni,tekrar
dirileceğim der,giderken..yapraklar
dökülür,birer ikişer çırılçıplak kalıverir ağaçlar..
her mevsimin paleti,özüne münhasır,
bilinmedik şelâleler,billûr tanesi su
kaynakları,fışkırır en olmadık yerden..
sarının,yeşilin,oranjın envai tonları,
ışıkları üzerine vurunca güneşin;
bizim kataloglar,kifayetsiz kalır yine..
ormanın gülleri,soğuk suların çağladığı
derelerde,alabalıkların eşliğinde,
bana kelimeleri aratır..yakıştırmak da
ne mümkün,ezilirim,hicap duyarım
acizliğimle..
ağaç kokan evler,orman denizinde seyrelmiş
ince ince tüten bembeyaz dumanın,
ısıtamayan keçe battaniyelerin,
şırıltıyla,uğultuyla derelerin gür
kuzuların kuşların nağmeli sesleri,sanki;
pek de alışık olmadıkları,biz
insancıklara,Allah’ın izniyle selam dururlar..
ağacın kendisinden,güzelliğinden verdiği ferahlıktan
doğa aşığı bir avuç neslimden,utanç duyarım..
patikalarda yürümek,gölünde,göletinde
yüzmek,yemyeşil sessizliğinde özgürlüğü yaşamak,
ıssızlığın keyfinde,anıtlaşmış ağaçların altında,
tabiata,börtü böceğe tefekkür etmektir..
torfu ile,mili ile,özü burada toprağın,ama;
nilüferler inadına sulara tutunur..
mola vermekten, o an’ları resmetmekten,
yürümek ne mümkün..
gözümün torbası olmadığına hayıflandım.
yeni gelin gibi hissettim kendimi,
doğanın eşiğinde oturmak zorundaymışım gibi,
ellerim dizimde kalakaldım,mıhlandım,
alamıyorum gözlerimi,sanki direniyorlar,
bana uymuyorlar..sempatik,parasempatik
kalmadı bünyemde,karmakarıştım,çözüldüm..
hele,hele sen bir de yağmurdan sonra,
buğulu gözler ardından bakar gibi,
güneş de kendini göstermişse ...........
bu boşluğu size bırakıyorum doldurun diye..
gönlünüzden geldiğince,özleminizce...