duygularım karma karışık bir süredir.
düşündüğüm salt kendim de değil,
öyle olsa,belki daha kolay olacak.
çok zor başkaları için de kararlar almak..
doluya koydum,almadı;
boşa koydum dolmadı ,hesabı.
kıramayacağım,kırmamam gereken,
çok sevdiklerim bunlar.
kendim için olsa,çok kolay olurdu.
herkesin doğruları,beklentileri,
çektikleri sıkıntı ile yoğruluyor,
şekil alıyor,elbiseye bürünüyor.
ben beğenmedim o giysiyi ,demek kolay
ama;ya içindeki ?
içindekiler,benim sevgililerim
anlıyorum ki,onlar benim için çok değerli,
ıkınmam, sıkınmam da ondan
kendimi ortada kalmış,
pusulasız,dümensiz bir tekne gibi,
başı kesilmiş,horoz misali
kontrolsüz,ilk kez hissediyorum..
ne zormuş allahım
kendim için,onlar için,bizim için
çözmek zorundayım..
göz göze,burun buruna olup,
vıcık vıcık olmadan,ama
sakal bıyık misali de,
tükürmeden özüne işin,
çıkış yolu bulmalıyım..
kendim olmaya,devam etmek de,
ben olmak için elzem..
bir çıkış arıyorum allahım..
aslında zamanı geldi ayrılığın;
benim için de ,
gençler için de..
yol vermek,yol vermeyi bilmek;
işte büyüklük de bu değil mi?
taşıttırmadan kendini,
vermeden ağırlığını,
herkes sana gülümserken,
saygı gösterirken,değerlerini yitirmeden
allahaısmarladık demeyi de bilmeli..
yürüyüp giden trenin, vagonları ardından
masmavi bulutlara ulaşmak için,
o trene el sallamayı da bilmeliyim..
ne kadar çok yer gördüm o trenle,
dile kolay,yaklaşık oniki sene..
uğraştım,didindim,çabaladım
vagonların çoğalmasında,hızlanmasında,
güzelleşmesinde,bir tutam katkım olsun diye
heyecanlandım,umutlandım;
beklentilerim de oldu,kırgınlıklarım da,
sevinçlerim de oldu..
koca bir ailem de oldu benim..
şükretmeyi de bilmeliyim
sahip olduklarım için...


halûk gürses