gerçek hayatı yaşıyorum
kendimce bir süredir.
yolun yarısını geçtiğim
nice oldu aslında..
soru sormaya bile,zaman bulamazken;
şakaklarımda başlayan aklar,
aralarında siyah aratır oldular..
çok da geçmemişti,üzerinden ama;
beyaz saçlı bir adam oldum..
berber önlüğünde,aklar mı,
karalar mı çok,düşünce görüyorsun..
kabullendim,onu yıllardır..
düşenler,her seferinde beyazlar..
kestikçe,budadıkça gürleşiyor;
siyahlaşacak halleri de yok hani,
yakışmıyor da değil,desem ne olur?
yaşıma da benzedi ,aklar..
ben karnımı içeri çekerken,
üçer beşer dişlerim de,terkettiler..
niyetim,karşı çıkmak değil,kabullendim..
hâlâ dik duruyorum,niyetim
iyi bildiğim gençliğim gibi,
yaşlılığımı da,ihtiyarlamadan yaşamak..
hayatımın kârlarını,
elinden tutup,gezdirebiliyorum..
umudum,el ele tutuşup gezebilmek;
onlar benim ikinci baharım,
tomurcuklarım,fidelerim,geleceğim;
ben,onlar kadar çoğaldım..
bir,gibi görünseler de şimdi,
sayacağımız günleri yaşamak arzum..
yalnız,halûk’tum bir zamanlar,
altıyı buldum arpa boyunda..
onlar benim geleceğim;
ben,gerçek hayatı yaşıyorum..
hayat tecrübem ortada,
artılarım var,üst üste koyduğum,
eh eksilerim de oldu,şükürler olsun;
ders almayı da öğrendim..
aynı çukura,iki sefer düşmedim..
ben,ikinci baharı yaşıyorum..
alacaklarım da sevgi saygı
vereceklerim de..
t cetvelimin artısı eksisi aynı,
sevgi saygı,
bakiyesi de,devri de;
borç vermiyor,ikinci baharım..
ben,gerçek hayatı yaşıyorum..
beni,ben gibi yaşıyorum...