Sabaha Durdu

sabaha durdu yorgunluk ağrı ve sızı
saçlarının terini yastığa silişin
sabaha durdu ölümden kaçmak fikirleri
hasta sarı ışıkların altın rengi güneşe direnci
seni düşünürken
mavilerin sıcağını düş ekmeği* yapmak
öksüz okyanuslarına zavallı evrenin
sabaha durdu kaos ve rastlantı
bir türlü adam olmayan burjuva felsefe
ve filozofun çağ sancısı
bulutların hilekar değişkenliği
son yıldızın kimsesiz yolcuda bıraktığı hüzün
sabaha durdu senden kopuşu hummalı arayışlarımın
bir seni bulamamak kirli akşamıydı arzularımın

sabahın silueti incitirken sevişken defterlerini
ömür balkonumun
soylu bir akşam kaçağı saplıdır beynimin ta orta yerinde
ey sevgili bağladılar sancılarımın bakir ümidini
umarsız karaltıların kaybolduğu caddelerin orospuluğuna
sabaha durdu düşen yaprağa rüzgarın tacizi
sarışın vebası ağaçların bu saçlarıma küstah
ütopik kaygılarıyla zamansız bir devrimcinin kahkahası
yankılanırken kör gecede
sabaha durdu jakobenin son söylevi
ve açık bej bir perşembe seni bulacağımı anlattı
arkadaşlarına
yolu yok gün ışığını saçaklarından tutup
indirmeliyim yeryüzüne
ilk onu eşitçe paylaşsın insanlık...

Kağan İşçen




(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.