Hayret

Ýþte, eski döngülerden biri daha geçiyor,
Dalga dalga þekillenen tenimin üzerinden.
Ya ademoðlu! Ne hisseder ki insan,
Bir kalbin, kalple çarpýþmasýndan.

Tutkumun serpildiði o kaynak olur musun?
Elinde ki heyecanýnla, bana bak ne olursun!
Çok deðil bir vakte kadar dudaklarýndan solacaðým.
Çok deðil o vakte kadar baþka bir hayalde, sözlerinle avunacaðým

Adýmlarým çok mu benzer seninkine
Mantýk mý aranýr gölgemizde, ortak bir dil mi yoksa
Seni seveceðim diyemiyorum
ama seviþmeleri tebessümlerin üzerinde eriteceðim
ve heyecanýnla benim olacaksýn o vakit.
Ve heyecanla ellerindeyim,
göðsünden kaybolacaðým o vakit.