seni hayatımdan silemem seni yaşantımdan çıkaramam
öyle yer etmişsin ki içimde kalbim seninle çarpıyor
beynim hep seninle şekilleniyor düşlerimde rüyalarımda
sesli sessiz harflerde öznesiz yüklemsiz cümlelerde
unutulmuş tozlu eski aşk mektuplarında silgimin tozunda
attığım her adımda aldığım her nefeste hep sen varsın
nasıl silebilirim nasıl unutabilirim seni özlemim dinmemiş
hasretim azalmamış acılarım hafiflememiş yaşanmayan aşk
yarım kalan bir sevda sabrettiğim günler aylar çektiğim acılar
umutlarım hayallerim beni saran hatıralarım dört bir yanda
her an taptaze sanki çok yeni yaşamadım ki seni doya doya
saramadım seni uzun uzun dokunamadım saçının teline ince ince
bakamadım gözlerine derin derin diyemedim sevgimi haykırarak
bu beden sensiz bir hiç yapayanlız bu hayat sensiz çok değersiz
ellerim kimi tutacak kara gözler kimi görecek bu kalp kimi sevecek
artık ne duyuyor ne görüyor nede dokunmak istiyorum çok mutsuzum
başka bir tende yaşayamam yerine sevemem yalansız eşşiz sevgimizi
gerçek aşkımızı kaybolan hayallerimi kendimi arıyorum bıraktığım sende
ümit ediyorum mutlu olmanı bensizde yuva kurmanı onurlu yaşamanı
anne olmanı oğlunu kızını hakettiğini düşünüyor tebessümle bakıyorum
ama bir an başka kollarda seni düşünüyor içimi derin üzüntü kaplıyor
gözlerim doluyor çaresiz akıyor inanmadığım kadere boyun eğiyorum
içimde kopan fırtınaları dindiremiyor kaybolup savrulup gidiyorum
beni biraz olsun anlamanı neden silemediğime hak vermeni istiyorum
zaman ilaç olamadı daha çok erken ölüm belki çare ama ya hiç sevemezsem