Senden kaldı boynumdaki eğri…

…ayrılan eksenlerde bir uçuk mavi…

Gidişine inanmayan çocuktum
gözlerim kara bulutlara bağlı
saçımda uzadı hasret.

tekildi yaşam avuçlarıma çizdin
çizgileri kısa hayat ayırdı ki
falsız kalırım o gün bu gün
öyküsü darmadağın çoğulsuz
şiir göz çukurlarında yağmur
birikintisinde sözlenir.

solgun plaklarda şarkılar
sözün ucundan düştü, sesi devirsiz
iğnesi kırık pikap
senden yadigar kaldı
iğreti tuttuğumuz hayat
kıyısına çarpar uğurladığım çığlık
alnım güneş yanığı kız solosu.


kaç mevsimsiz düş sorguladım
hazanın özlemimde susku
sesim adını anamaz ona yanarım
kırık dallarım rüzgara da alışır
üşüyen yitik bahçede
ağrılı çiçekler açarda
tomurcukları neden hep kopuk.


Senden kaldı boynumdaki eğri…
sen tutuk yanım
sen boynumda yokluk
incilerini dizer gözlerim
günlerden babalar günü…

Çocukluğumun perdesi kapalı tiyatro…


Tüm babaların gününü kutlar, yoksulluğunda olanlara da armağanımdır.

Beni duyduğunu biliyorum…
Sevgili babama ithafen.
Sevgilerimle…