Üzerimde meretin hafif bir etkisi
Birazda kendime duyduğum nefretin sillesi
Ve pişmanlığın bitmeyen sessizliği
Güneşin doğuşundan önce uykuya teslim ettim bedenimi

Bir tek rüyalarda hissetmiyorum sensizliği
Bir şu meret zaten birde rüyalar sensizliğin merhemi
Pek az dokunur oldum ışığa gündüzleri
Duymak istemiyorum çünkü, rüzgarın sensiz esişini

Kör olası saat otuza vurdu akrebi...
Kulaç atar gibi attım elimi
Yokladım yatağımın sen kokan yerini..
Boğulmaktan kurtuluşun belki de son ümidi..

İnce yün yastıktan ellerim kayıp gitti..
Sol yanımda, gözyaşlarıma değdi..
Göz kapaklarım yine kırışıklığını belli etti
Sitemi vardı sahte bahtiyarlığa belli...

Uyansam yeni güne ne değişecek ki..
Sabahından belli değil mi?
Odam sessiz, dere sessiz, rüzgar sessiz....
Kar tanesi sesin bensiz, ben yine sensiz......