Gökyüzü unutmuş mavi giymeyi
Güneşin gidişine verince aklını
Karalara bürünmüş en sevdiği rengi unutup
Sen gidince anladım, maviymiş vuslatın rengi

Meğer zormuş sevdayı bulmak
Zormuş, fırtınalı günlerde sevdalı kalabilmek
Sen bulutlarla süslenmiş mavi gökyüzünü seyre dal
Ben tutsak akşamların esaretinde olayım

Bütün yaşanılanları unuttum
Dilinle yüreğimden vurup giderken
Kulaklarımda çınlıyor hala son sözlerin
Oysa dün şen kahkahaların gölgesinde uyumuştuk

Şimdi ayaklarıma prangalar vurulmuşçasına
Son sözlerinle vurduğun yerdeyim
Aşka dair, sana dair tüm bildiklerimi unuttum
Anladım ki, senle vuslat dünden kalan bir hayalmiş

Gün kararıp akşam olurken, doğuyor yıldızlar birer ikişer
Oysa söndü içimde, sana dair büyüttüğüm umutlar
Karanlıkta kalmasın diye söküp, gökyüzüne asacağım
Aşkımızın ebedi şahidi olarak kalsınlar

Taşıyamadık, ağırdı, zor geldi
Kaçmaktı kolayı, kolay olanı seçtik
Nedensiz tükettik, çaresiz bıraktık
İlkbaharı yaşayacakken aşk
Biz aşktan kaçıp, sonbaharı yaşamayı seçtik.

Ünal TÜRKOĞLU