5
Yorum
1
Beğeni
5,0
Puan
1344
Okunma
İbrahim Selçuk TÜRKOĞLU, o benim oğlum, o benim hayatım,o gitti ben gülmeyi unuttum.O benim herşeyimdi.
6 yaşında Lenf kanseri denilen illetden hayatını kaybetti.Yalnızca hayatını kaybeden o olmadı bizde yaşarken öldük."Hayat devam ediyor" dediler.Bizde hayatın bir yerlerinden tutunmak istedik.Bazen hayatın bir taraflarından tutunduğumuzu zannettik anlık hayata bağlandık ama olmadı, ya tuttuğumuz dallar elimizde kaldı ya da tutunmayı beceremedik.
Güldürmeyince Allah güldürmüyor.
Artık çok heveslisi de değilim gülmeye.
Bir yanım sen olmuş
Bir yanımsa göçmüş
Anlatılmaz ayrılık yaşanmayınca
Canım, canım dedikçe canım acıyor
Bir an unutsa da aklım seni
Kahkahanın tam ortasında
Yüreğime oturur taş gibi bir acı
Suskunum hayata, suskunum yüreğime
Sen gittin ben unuttum gülmeyi
Beceremedim sensiz ayakta durmayı
Yıkıldım, yıkılıyorum
Dönmeyeceksin biliyorum
Beklediğin yere hiç uzak değilim
Beyhude günlerimi sayıyorum
Çok geç kalmam yakında geliyorum
Duyulmasa da sessiz çığlıklar atıyorum
Boşuna harcanan ömrümü acılarla beziyorum
Dinsin acılarım, taş kessin yüreğim.
Kalsın fani dünya, ben sana geliyorum.
Ünal TÜRKOĞLU
5.0
100% (4)
Cevap Yaz