Ötelerden geliyorsun
yüreğin valizin
ne varsa toplanıyor
birer birer…

bu şehir teşrifatçı
benimse
martılar konuyor şiirime
ve sen konuğum oluyorsun.

İstanbul düşlenir
sularında kaç mavi eskitirse
yüzüm köprüler kurar
dalgan dökülür eteğime
üstüme güneş sıçrar
saat seni vururken…

zaman perdesiz
sensiz açılıyor pervazlar
gün pencereme tül dikerken
güneş düşürüyor sesin
sahi neden zordur bekleyiş
ayak seslerin hala sessiz
kapımda ki zil sabırsız
saatler yokluk oyununda…

seni sana anlatsam
yaz sıcaklığını bırakır tenime
yolunu kaybeder şiirler
kaç yanık imge dolaşır çıplak
bende kalsın aliterasyonun
sesim adını kaç kez yineler…

rüzgâr çaldı yine
ıslığım suskun
uslanmayan yanlarım esrik
doğurgan özlemini kucaklıyor
alnım umut işçisi
bu yüzden
renklerinde kalsın dilekler…

Kapıda biri mi var…


Yolculuk vakti...