5
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1498
Okunma
Kelimeler tükürdü kara kitap
koyu mavi mürekkep şişesinde tükendi son umut
gözlerim nemli,ıslak ve soğuk
ucu erimiş mum da söndü
bu son sürgünümdü
külden karlar yağarken gökten
anılarım soğuttu yeryüzünü
içim hep soğuktu
solgun benzim
kül tablsındaki izmaritten farksız kaderim,
doğuştan üstüme yapıştırılmış yalnızlıktı
benim yarenim
kelimeler kustu hayat
dudaklar sustu
insanlar hiç külden kar mı olur dedi?
onlar hep konuştu ...konuştu...konuştu
şubatın bilmem kaçında
anılarım bir deniz kenarında
küçük bir bankta uyudu
evsiz bir adam daha dondu.
kimliksiz ölenlere yeni biri daha eklendi
kül rengi istanbul sabaha gözleri mahmur
bir kişi eksik doğdu
EMRE YILMAZ-14.06.2007