Bir resmin içine gizledim kendimi,
Hüzün fırtınası dinince bana bir muştu verin
Çerçevesi yok bu resmin,
Duvarların gölgesinden süzüldüm de geçtim…





Yüksek perdeden konuşmalar,
Gecelerimi doldurduğundan beri uykusuzum
İmkânsızlar aşkın önüne bent kurmuş
Demindeyim vedaların;
Biraz huzursuz, bir o kadarda huysuzum.





Artık yüreğimden dökülmüyor
Yüzümden akıyor aldanmışlığa karalanmış satırlar…





Bir örtü çekip üzerine kurtulmak gerek bu kötü düş(üş)lerden
Bir düş(üş)ten öte bilmemek, unutabilmek;
Bu Hayatta bir de senin elinden hançerlenmemek için
Susturmak gerek aşkı haykıran tüm harfleri.





Alışkanlıklarından vazgeçen bir tiryaki gibi
Tövbeler edip, arkamı dönüp gitmek isterdim
Bir daha görmemeyi dualarda dileyerek seni.





Oysa benim de hayallerim vardı;
Rüzgârlarla yarışacak,
Yağmurlar kadar bereketli sevgilerle yağacaktım
Sonbahara vedaları değil, gülüşleri asacaktım.
Şarkılar söyleyecektim;
Minik saksılarda menekşeler yetiştirecektim
Fazla geldi çıplak elle çizdiğim resim tuvaline
Sonunda hapsettin tüm renklerimle beraber, beni de içine…





Daha fazla acıtmadan yüreğimi, almalıyım gözlerimi gözlerinden
Duymadan sözlerini kapatmalıyım artık bu gönül defterini
Farkında değilsin ama uzun zamandır
Susmalarım hep bundandı
Tüm suskunluğum b/aşk’aydı…




esmize
perihan tunçok

sevgili kalimera kalbi teşekkürlerimle