Düşlerim Yorgun

kaldığım bu dünyaya
karanlık serpti gözlerin
uğultusunda sayrılı haziran dolu
ayların önemini saçlarından aldım
ağzının kokusunu duymak için
geceye doğru müzikler yorgunu düştü
düşlerim...
düşlerim yorgun ağlayamıyorum

anılar süreği sayfalarımda
şimşeğin yalayıp geçmesi cam gözlerimi
yoksan varsın varsan da var
not düşüyorum çöllerine zamansızlığımın
sana denk düşen bir harf yok sonsuzlukta
her şeyi söylemiş olmak ne sıkıcı
çünkü sen hala yoksun
yolların çamurlu uzayıp gitmesinde

saati kırdı çocuk ağlamaklı kumraldı
sana keskin baktı ikiye böldü yüreğini
ellerine gözlerinden yıldız tozu bulaştı
uzaklarda bakımsız evler vardı tozlu caddeler
yanında ben vardım çay içiyorduk
doyasıya öpmek istedim
saçlarının çehreni kuşatmışlığını
sen çocuğa üzüldün
ben hem senin çocuğa üzülmene
hem sana hem çocuğa
kazım koyuncu’dan bir şarkı dinledik
resimlere baktık
ağacımız son yağmurumuzu bekler gibi
mağdur ve alıngandı...

Kağan İşçen




(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.