3
Yorum
0
Beğeni
5,0
Puan
1421
Okunma
Analar için ne söylense yetersiz.Onlar için ne yapsak hakları ödenmez. İnsanların değeri hayattayken bilinmeli. Analarımızın kıymetini biliyor ve bunu hayata taşıyabiliyor muyuz? İşte bu şüpheli... Hayat bir koşturmaca.İnsan,hep yapması gerekenleri bir sonraya atıyor. Dünyada olma sebebi olan anası bile akla gelmiyor bu curcunada... Onları kaybettikten sonra ’Ne yaptım ben?’ dememek ve hayata kahretmemek istiyorsak;onların rızasını ve gönül dualarını alalım hâlâ vakit varken! Onlar hep orada koyduğumuz yerde,sıcacık yürekleriyle o hiç büyümeyen evlatlarını bekliyorlar. Vefasızlığımıza rağmen umutla ve sevgiyle... Haydi, ne duruyoruz öyleyse! Dünyanın hangi işi daha önemli ve anlamlıdır anamızın yanında olmaktan?
BAĞIŞLA ANA
Vefasızdır oğul, bilmezmiş kadrin
Yaşarken bilmedim kıymetin ana…
Ağlama bahtına, cennettir yerin
Vefasız oğlunu bağışla ana…
Dünya bir virane, çakallar ulur
Evlâdın acısı anayı bulur…
Canından can verir, hep onu solur
Vefasız oğlunu bağışla ana…
Bir ömür koşturduk, ne verdi hayat
Kalmadı ne dizde, ne kolda takat…
Ters yüz olmuş dünya, insanlar sakat
Vefasız oğlunu bağışla ana…
Arzular boşuna, sevdalar maval
Ağlayan anaymış, gerisi masal…
Kuzuyu kurt kapmış, zalimde kaval
Vefasız oğlunu bağışla ana…
Yüreğin bunalıp, düşersen derde
Bir tas su verecek evlâdın nerde?
Vademiz dolup da, inerken perde
Vefasız oğlunu bağışla ana…
5.0
100% (1)
Cevap Yaz