“nokta vuruşu”

Bin parçayım, serpildim yeryüzüne
Zerreciklerim toz bulutu esen rüzgâr
Yığınlarla kaplıyor düşleri kar
Bu kıssanın hissesi; toprak bana kâr
Ne bir deniz ne yeşil ne de yar
Gökyüzünden melekler yağar

Hiçlikle hakikatin med-ceziri
Tuvale vurulan fırçanın teli
Saçlarıma değiyor ölümün ak eli
Bir-bir eriyorum nesnem anne yüreği
Cismim değersiz lira
Tedavülden kalkmış aşklar
Şair, seni toprak paklar

Çanlar sana ezanlar bana işlesin
Bir yeşile vurulsun nefesim
Akan yaşları toplasın âlem
Mazgallar taşsın midene dolsun
Şimşekler bu sefer bana serenat okusun

Mumlar dikin ardımdan
Mevlitlerin ardı arkası kesilmesin
Nefesini harcasın bir lokmaya
Dürü verdim günahlarımı
Ayyaş misali gazeteye doladım
Durdum, durdum ve gözümü toprağa dayadım

Cansız yaşamlardan
Hayat dolu ruhlara
Ve yeni dostlara merhaba
El-veda derken nefese
Ve kirli bedene
Sırra ve diğerlerine
Bir sana merhaba ebed

Yorgun güzel
Hayat bana dargın gider
Beyaz
Biraz
Bir/az
Bi/raz
Ve naz
Toprağı kaz

Beden na-müstakim
Dualar bana, “Fatiha” ruhuma
Ben artık tekim…

f a t i h d a ğ l a r