“hayat sahiplerine”

Yine gece vakti
Yorgun kahrolası beden
Aşağıdan yukarı bir sızı
Bir ağrı
Kalbim son durağı
Sorguların içerisinde
Sensizliğin bilinmezliğinde
Tekliyor garip halim

Sabaha macera bekliyor
Çılgın bir şehre bakan pencerem
Arkamdan bana sırıtıyor
Mutlu bir kış gecesinde
Yaz edasıyla

Çizgili gömleğim uzuyor hayat gibi
İliklerime düğümlenmiş
Tıkanmış damarlarım
Ellerimi ovarken gayri ihtiyari
Kayıvermiş
Ve kirlenmiş…

Rakamlarla oynuyor dört işlem
Zaman ve gece
Beni tutamıyor hece
Mürekkep akıyor karanlık gecenin
Kuytu çıkmazlarına
Bir duvar ve yazı
Yalnızlıkmış adı

Yalnız olan ben değilim
Rüzgârın ayazında kalmış
Çırılçıplak bedeni donarcasına titreyen
Ellerini semaya açmış bekleyen gece
Yalnız olan gece
Korkusundan karanlığa bürünmüş
Gece…

Geldik yaşadık gidiyoruz
Derken
Ekliyorum son mısramı

Hiçbiriniz gece kadar yalnız değilsiniz…

f a t i h d a ğ l a r