Can çıkar bedenden, kalmaz dizde fer
Musalladan başlar meçhule sefer
Toprağa kazılır tek kişilik yer
Biten bir zamandır mezar taşları

Anlatır maziyi, anlatır dünü
Onca yaşayanlar nerdeler hani?
Sessizce konuşur eskiyle yeni
Gizemli romandır mezar taşları

Niceler terk etmiş köşkü sarayı
Mevla gerçek mekan kılmış burayı
Geride kalanlar bekler sırayı
Hüzünlü limandır mezar taşları

Dillerde dualar yürekler sükûn
Boğazlar düğümlü, duygular meftun
Telkin verilirken gönüller mahzun
Bir ince elemdir mezar taşları

Gelince son tayin bakılmaz yaşa
Dalarsın meçhule, bir sonsuz düşe
Yazarlar adını bir yassı taşa
Gözlerdeki nemdir mezar taşları

Sevabı, günahı sarar bir ak bez
Sonsuz yolculukta, yumuk bir çift göz
Kimi genç, ihtiyar, oğul ya da kız
Yüreklerde gamdır mezar taşları

Şu garip çobandı, şu ise ağa
Hepsi de yan yana girmiş toprağa
Ne mal mülk, ne rütbe yanına sığa
Hep aynı kıdemdir mezar taşları

Kiminin tahtada silinmiş ismi
Kiminin yaldızdan çizilmiş resmi
Bak aynı toprakta hepsinin cismi
Gerçeğe kademdir mezar taşları

Künyeler boyunda adı yazılı
Toprağa dikilmiş taşa kazılı
Huma Kuşu gibi gönlü sızılı
Maziye selamdır mezar taşları

Adım anıldıkça dolsun bir hüzün
Tükendi fitilim hatıram füzûn
İyiliğim varsa, başıma yazın
Bir kutlu kelamdır mezar taşları

Yaşayanlar yolcu, Dünya’ysa hancı
Orda misafirdir bu DEĞİRMENCİ
Sırasız çağrılır ihtiyar, genci
İbret-i alemdir mezar taşları