Tek Vakitli

gelme
sürgün veriyor sabah sensiz
yüreğim alışsın sürgit ölümlere
tattığın her yürümekte benim alın terim
senin için geniş yollar
ferah ve aydınlık yolculuklar hazırladım
deniz aşırı ülkeleri düşlemeyi
görev bildim senin için
yeniyetme ayrılıklardan korkmadan
başka başka biçimlerde sevdim
bir yaprağı sevişini bile

bilme
tavan aralı tozlu oyuncaklarımı
özlediğim anlarda
liselileşir caddeler gri anlı
içimde özenle koyulaşırken
ilk akşamın soluk rengi
kasveti diner pencerelerin
arzularım dışarının kokusuyla oynaşır
oyuncaklarımı bırakıp hevesle koşarım
dışardaki yokluğuna

sevme
yoldaşım ay ışığında okuduğum kitaplar
yeryüzü öyle sadık ki yalnızlığıma
bozamam bu güzelliği şiirle bile
hayata dokunurdum ya bilmezdim sen olduğunu
kıpır kıpır sarılırdı rüzgarlara saçlarım
ve gençliğimi aşıp geldiğim bu zamansızlıkta
bir tek gidişin vakitli
sonsuz sürekliliğin tek bağbozumuydu göğümde
gidişin...

Kağan İşçen




(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.