Bin bir özlem içinden geçti bir bir seneler,
Ayrılık vakti geldi çattı artık neyleyim...
Ben bu aşka düşerken neler ummuştum neler,
Ümitlerim gün gibi battı artık neyleyim...

Yazılmamış alnıma aşktan bilen anlayan,
Durur acı hakikât karşımda ayan beyan.
Ne hâlimi gören var ne de sesimi duyan,
Kapsam dışı o yârin hattı artık neyleyim...

Doluya koydum taştı boşa koydum dolmadı,
Yâri Mecnunca sevdim, umurunda olmadı.
Yeni sayfa açmaya kâfi zaman kalmadı,
Yaptığım tüm hesaplar yattı artık neyleyim...

Elendi tüm ümitler zaman denen elekten,
Elem kaldı geriye tuttuğum her dilekten.
Bir merhamet görmedim ömür boyu felekten,
Aşkımı masallara kattı artık neyleyim...

Mahzun gönlüm biçâre yaralı bir kuş gibi,
Şu zamanın inişi ruhuma yokuş gibi.
Can adadığım vuslat kabus olan düş gibi,
Gönül firkat zehrini tattı artık neyleyim...

Takvimler güze erdi soldu bütün çiçekler,
Şimdi her doğan güneş hüznüme hüzün ekler.
Ben de bilmem göz yolda gönül hâlâ ne bekler,
Bahtım beni hicrâna attı artık neyleyim...

Veli BOSTANCI