--------------------------------------------------------------------------------

Yıllar yılı sabrile gönül yârini özler,
Bilmiyor ki hasreti beni nice örseler.
Ne olur bu gönlümü sevdaya salan gözler,
Artık insaf edip de hâlimi bir görseler.

Geçti amma çileyle bunca zaman aradan,
Bir nedamet sesi yok hala baht-ı karadan.
Bin özlemle kanayan gönlümdeki yaradan,
Bir zerrecik alıp da nazlı yâre verseler.

Hasretin eleminden döndü günüm asıra,
Her ne etsem gelmiyor bana vuslatta sıra.
Bilmem ki af çıkmaz mı bu biçâre esire,
Varıp efendisine bir an evvel sorsalar.

Bazen hicran yaş olup gözlerimden taşıyor,
Çünkü hasretin yükü takadımı aşıyor.
Sanki yürek yerine bedenim dert taşıyor,
Ya yârimi verseler ya o’nu çıkarsalar.

Bana gelseydi eğer dikeni gül görürdüm,
O yeşil gözlerine baka baka erirdim.
Gözlerimi kırpmadan neyim varsa verirdim,
Gönlümün yarasını, vuslat ile sarsalar.



Veli BOSTANCI