Kan kırmızı gözlerinden çekiliyorum
Teslimiyetim koyu bir buse bırakıyor göz pınarlarına…

/

Gidiyorum…
Son kez duruyorum hislerimin önünde
Kendimden tiksinerek, sürüngenlere eğiyorum başımı
Sefere çıkıyor sırası bozuk dualarım senin adına
Gudubet akşamlara kusuyorum hiçlenişimi
En yüksek dağlara yaslarken yalnızlığımı
son kez zikrediyorum ismini
bu kaçıncı son kez…


/

gövdesi ağır geliyor sensizliğin,
bari en haylaz yanlarımı al giderken
ve bir de gül kurusu tenimi
öksüzken yetim bırakma doğacak sancılarımı
vebalini üstlenemezsin çatırdayan kırıklarımın
kaldırmaz kudretin yok olurken beni seyretmeye
durma
kapat şehrin ışıklarını…

/

yüzümde eskittiğin günleri düşün
ki onlardı sana paha biçen
kördüğüm at düşüncelerime sana dair
tereddütsüz sevişmeleri indir gecelerimden
güneşi uyandır benden sonra
ve mühür bas özgürlüne ruhun uçarken avuçlarımdan…

/

Farz edelim;
uzak bir diyara göçmüş göçebe ruhum
ya da şehrin tinerci çocuklarının kokusuna karışmışım
sana hiç uğramamışım farzet
ya da senden hiç gelmemişim…



FERAY İLERİ