Sustun
Bıçak gibi keskin
Ayrılık kadar ağırdı suskunluğun
İçimdeki kanlı savaşları
Senin dilinden dökülecek
Bir kelimeyle durdurmaya hazırken
Sustun


Artık sonu gelmez cinnet gecelerinde
Tektim.
Dudaklarımı kanatırken acıdan,
Yokluğuna sevdalanırken,
Her geçen gün
İsmini dudaklarımda duaya çevirirken,
Tektim.

Söylesene
Benden sakındığın birkaç kelimeyi
Yalancı sevdalarda mı tükettin?
Yoksa hep bana mı ait kaldılar?
Çok mu zordu
Gitme demek
Söylesene.


Sanki hiç sevmedik birbirimizi
Ben senin ‘kadının’ değildim sanki
Bunu sen söylememiştin bana
Her şeyi affettim, tüm günahlarını
Ama susuşun bir yabancı gibi

Sanki hiç kimseydim ben
Sonsuzluktaki boş bir yankıydım
Sana hiç uğramamıştım
Sen hiç duymamıştın sesimi
Sanki birlikte yaşadığımız bir hikâye değil
Benim uydurduğum bir masaldı

Her şeyin olmamış mıydım bir zamanlar?
Bana inan diyen sen değil miydin?
Nasılda uzağımda durdun
Sokakta ilk kez gördüğün bir yabancı gibi,
Ellerin ellerime ait olmamış gibi..
İçimi acıttı susuşun,
Gözlerime bakamayışın

Yalnızca bu çelişkiyi açıklayıp
Öyle gitseydin
Bir iki şey söyleseydin ya da
Kendine iyi bak ,
Hoşçakal gibi mesela.
En azından nedenini söyleseydin..
Sen sustun…
Susuşunun sessizliğinde parçalandı tüm hayaller
O gün öteledim hayatı hayallerimden
Sustun;
Bütün kelimelerim sustu,
Ben de sustum.
İçimden söyledim yinede;
Güle güle.