Atları sürdüm Domaniç yaylasına
Kılıçlar Söğüt bedestenindedir.
Oklar yerleştirildi sadaklara
Temreni has çeliktendir
Sürüp gitsin isterdim.


Ahiler çıkmış çarşıya
Gönüller dizilmiş alınmaca sıraya
Siftah sevdası galiptir riyaya
Şimdi bile ne kadar muhtacız aynı rüyaya
Sürüp gitsin isterdim.

Kavalını çalar hür yaylada çoban sürüye
Koyunlarla ceylanlar bir iner dereye
Çam kozalakları karışır gazele
Varlığa şükrü bilir insana hizmette
Yine sürüp gitsin isterdim.

Sadaka taşları olur bahtım surlarda
Erken vakit hayır arabaları yollarda
Kim bırakmış belli değildir ya
İyilik karşılıksız ve riyasızdır zorda kalana
Yine sürüp gitsin isterdim.

Mehmet adında en yüce dilekler
Ömer deyince adalet ekler
Sözde kalmaz insanca niyetler
Sur dibinde ahi ,dergahta şeyhler
Yunus ,Mevlana Yesevi gibi pir
Saflığında sürsün isterdim

Şehirler kurulurken suru muhkem
Gönül köprüleri önü sonu muhkem
Ördüğü kilim,halı ,işlediği yazma
Kumaşı ,ipi sağlam, deseni özgün
Boyası taşır asırdan asra
Kalıcılığında sürsün isterdim.

Sinan YILMAZ