Karşılaşırız belki birgün,
Hayat bizi kuru bir yaprak gibi,
Farklı köşelere sürüklemişken,
Göz göze geliriz istemeden,
Sen çekinircesine bakarsın,
Gözlerinde eski günlerin buğusu,
Benim ağzımdan sadece bir kelime dökülür,
Evdeki vazoyu kıran yaramaz çocuk utangaçlığında,
Sanki istemeden ağzımdan çıkmış gibi,
Kerpetenle zorla ağzımdan sökülmüşcesine,
Sade kupkuru bir merhaba...
Sen o insanı bu dünyadan alıp cennete,
Cennetin en güzel köşelerine götüren,
O büyüleyici tatlı sesinle karşılık verirsin,
Merhaba dersin belki üstünede eklersin olmaz mı?
Umut işte belki hatrımı sormak ister nasılsın dersin.
Der misin sahiden,sahiden senden sonra halimin ne olduğunu,
Nasıl derbeder olup can çekiştiğimi bilmek ister misin?
Diyemezsin işte çünkü cesaret edemezsin,
O yüreğime kurşun gibi saplanan, ayrılık kokan kelimelerinle,
Ölüm fermanımı imzalayışını unutamazsın sen,
Bilirsin senden sonra halimin enkaz olacağını,
Ve sorup kendini üzmek istemezsin,
Bilmek istemezsin gerçekleri,
Sadece kuru bir merhaba dersin ve gidersin,
Gidersin benden sonra kalbini kaptırdığın,
Benden sonra kulağına aşk cümlelerini fısıldadığın,
Benden sonra şen kahkahalar attığın,
Kendini kollarına bıraktığın adamın yanına,
Gerçeklerden kaçan bir yalan gibi,
Karanlıktan korkan bir çocuk gibi,
Ölümden korkan bir zavallı gibi,
Hızlı adımlarla kaçar gidersin,
Geride kalanı umursamadan...