Ve Bunu Sen İstedin
Ve Bunu Sen İstedin
son yıkımım olacaksın buz gibi asfaltlarında adımlarım ağaçlar ilk defa yağmura boyun eğmeyecekler (mi?) ya da ben öyle sanacağım anlayacaksın aşka ağzımı açmayacağımı uzak anlamlarımın en yakınıydın yakın anlamlarımın en uzağı seninle birlikte öldüm ben ve bunu sen istedin saçlarının akındandır kar yanığım kar yanığım beni senli bir rüyamdan aldığı bir gece çığlığımı duyacaksın ’mazlum bir ülkeye biçilmiş kanlı bir senaryoydu kuşağımız ve tüm tercihlerimiz ayrılığa kilitli eşsiz bir kompliman bu berisi:çağla ağacının kökünde serçe yavrusu ölüsü ötesi de vardı:sensizlik’ kırdığın bahar melodimle susturuyorum mısralarımı kıranlı bu sabahlar ve öğle sonralarım kirli hüzün sarısıyla yağmur grisinin sevişmesinden oldum affet beni acılarımla yaftaladım kendimi zaman sensizliği renk olarak biçti yalnızlık kefenime sen beni hiç anlamadın anlayamadın anlamak istemedin anlamaktan korktun anlayamamak da budur elbette yoncalı umudumdun üveyikler dört dönerdi saçlarını koklayışımda acılarımla suçluyum şimdi sen bana hiç gelmedin ama ben döndüm hep beni hep yalnız bırakışına yanındaki yalnızlığımı sevdim yalnızlığımı da hırpaladın gözlerindeki son buluttum boşluğum düğümleniyor mu boğazında? yüreğini yeşertecek yağmurun son damlasıyım şimdi... Kağan İşçen (c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir. |