Ve Bunu Sen İstedin

son yıkımım olacaksın
buz gibi asfaltlarında adımlarım
ağaçlar ilk defa yağmura boyun eğmeyecekler (mi?)
ya da ben öyle sanacağım
anlayacaksın aşka ağzımı açmayacağımı

uzak anlamlarımın en yakınıydın
yakın anlamlarımın en uzağı
seninle birlikte öldüm ben
ve bunu sen istedin
saçlarının akındandır kar yanığım
kar yanığım
beni senli bir rüyamdan aldığı bir gece
çığlığımı duyacaksın


’mazlum bir ülkeye biçilmiş
kanlı bir senaryoydu kuşağımız
ve tüm tercihlerimiz ayrılığa kilitli
eşsiz bir kompliman bu
berisi:çağla ağacının kökünde serçe yavrusu ölüsü
ötesi de vardı:sensizlik’

kırdığın bahar melodimle
susturuyorum mısralarımı
kıranlı bu sabahlar
ve öğle sonralarım kirli
hüzün sarısıyla
yağmur grisinin sevişmesinden oldum
affet beni
acılarımla yaftaladım kendimi
zaman sensizliği renk olarak biçti
yalnızlık kefenime
sen beni hiç anlamadın
anlayamadın
anlamak istemedin
anlamaktan korktun
anlayamamak da budur elbette

yoncalı umudumdun
üveyikler dört dönerdi saçlarını koklayışımda
acılarımla suçluyum şimdi
sen bana hiç gelmedin
ama ben döndüm hep
beni hep yalnız bırakışına
yanındaki yalnızlığımı sevdim
yalnızlığımı da hırpaladın
gözlerindeki son buluttum
boşluğum düğümleniyor mu boğazında?

yüreğini yeşertecek yağmurun
son damlasıyım şimdi...

Kağan İşçen




(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.