hayrettin taylan

şaşkın bir akışın suyunda susuzum sana
idamlık bir acının canında can buldu sensizlik
kendi ipini ,kendi hazlarıyla çeken kentli devrik mecnun’um
kendi kendilerinin ayında ışıksız aşksız bir hayata astım
Yörüngelerini aradım, seni aramakla benimi aramak arasında
Şaşkın bir küheylan gibi adımlarımda hıncının angıcı
Taşır beni sana şaşırmış bir yıldızın gözbebekleri
Düşüp kaybolan ayıplarımın mekiğindedir azazil zili
Biraz heveslerimden çalacak
Bir gece teneffüsünde yabancı rujla bulaşacak senli dudağım
Dedim ya inkarcı bir matematikçi gibi hesapsızdı günahım
Sayı saymasını bilmeyen hevesperverliğimin pervanesinde sıkıştım
ben kimdim diyen seni seven aşk delisiyimdir o an
şaşkınlığın şifrelerinde unutuldum yüz bin kere
hidrojeni bulduğum arzuların sularında öldüm bir kere
ne desem , kitapta yeri yoktu yaşadıklarımın
Sonra da acılar bakkalından aldığım çikolata hali gibi
Anlara tatlı, aşka o kadar kara ve acıydım
Ağlama yüreğim
Ağlamak da aşktandır

Kendinden başka bir başkaysan
ağla yüreğim ağla
Kendi zavallılığına damlalar şahit olsun
damıtılmış bir vicdanın tüm kurularını ıslatsın
alacakaranlık bir geleceğin gölgesinde duruluna kadar
her yanımı saran kaçışındaki anlam tanımlanana kadar
ağla yüreğim …
terk etmiştim yalnızca terk etmeyi
su her yerde su değilmiş sen ağlayınca anladım
zaman iflah bir aşkın zamanında damıttı beni
doğrudur sadece doğruysa bunca sevgim neyin yanlışı
senden vazgeçilmezliğin labirentinde sıkışmış bir karınca gibiyim
her dem senden aşk erzakı taşıyorum senin aşk yuvana
misaldan ve hislerden öte bir bekleyişin can kenarındayım
umudum sensin
biraz daha ağla yüreğim
ağlamak da onun gelmesine erzaktır