Asiyim, hoyrat bir rüzgar kadar
Engelleyemez beni demirden prangalar
Üstüme yağsa da günahlar
Kabına sığmayan bir ruhum var

Boynum, hiç kimseye eğilmez
Yüreğim, söz dinlemez
Yaşarım hayatı gönlümce
Başka gönüldeyim her gece

Bazen, kirli bir çocuk yüzüyüm
Bazen, bir serserinin son sözüyüm
Mutluluğun arsızıyım
Girdiğim kalpte, son sızıyım

Sağlığın şerefine vurulan her kadehte
Ebemkuşağın sekizinci renginde
Bir çocuğun gülen gözlerinde
Ben varım, karanlığa yakılan meşalede

Bir kısrak gibi yüreğim
Durduramaz beni hiçbir dizgin
Aşkı da hayatı da
Yaşarım dolu dizgin

Gezerim dağ, tepe, ova
Kafa tutarım göklerdeki uçurtmaya
Şaha kalkarım vurulan her kırbaçla
Başım hep dik bakar arşa

Girdiğim yüreklerde bahar bahçe
Gidersem eğer kalmaz taş taş üstüne
Dönüp de bakmam ardımdakine
Zarar verirse yüreğime

Ateş gibiyim düştüğüm yeri yakarım
Coşan bir ırmak gibi akarım
Karanlığın üstüne gün gibi doğarım
Kara bulutları parça parça dağıtırım

Seversem can veririm
Silersem nefesini keserim
Varlığım hissedilmez belki ama
Yokluğum koyar adama

Sözün kısası, asi kadınım
Boyun eğmem, hep isyandayım
Serseri yüreklerde kalp yangınıyım
İşine gelirse, ben buyum adamım

Bir can borcum var Allah’a
İçim acımaz yansa da dünya
Arpa ağırlığı kadardır ederim
Ağır gelirsem, alır başımı giderim