Nazımlardan, Ariflerden,
Süregelmiş acım benim
Ezilmişlik kader olmuş
Kötü kader yazgım benim

Biri yer biri bakar
Kıyamet ondan kopar
Deselerde inanmayın
Açlık hükmüm olmuş benim

Malı kapan dağlar aşmış
Garibe yoksulluk kalmış
Gelen vurmuş giden vurmuş
Acı çekmek borcum benim

Adamlık kaybolunca
Onursuzlar bey olmuşlar
Gerçek beylik sefaletle
Savaşmaktır fikrim benim

Kalemim silahımdır
Onurum bir lokma aşım
Fikrim zikrim doğruluktur
Hırsızlıktan kaçmak benim.

Korkmadım ben hiçbir şeyden
Hainlerden korktuğumca
Ne yaptığı belli olmaz
Aklım şaştı buna benim

Devir böyle hüküm sürmez
Atı alan Bağdat aşmaz
Kimse yaptığıyla kalmaz
Gücüm hesap sormak benim

Birleşmeyle güçlenecek
Hep böyle Karanlık kalmayacak
Güneş bir gün tam doğacak
Aydınlanacak ülkem benim.

Düşüncenin yoğunlaştığı anlardan…..

Dağarcık – 11/12/2005 saat 17,30

Ferah Yılmaz