Dünyadaki üç canlıdan biriyiz.
Sanki her şey bizim, sanki tek sahibiyiz.
Böyle hor kullanıp yakıp yıkmayla,
Yarınları bugüne esir ettik biz…

Yaşasın hakların kardeşliği dedik.
Kardeş kardeşin hakkını yedik.
Zor günde kalanlara gülüp de geçtik,
Adaleti unutup, zalimleştik biz..

Hani; yaş kesene, baş keser derdik?
Bir ağaç ekmeden binlerce kestik..
Yerlerinde taş duvarlar yükselttik,
Doğa sarayından uzaklaştık biz..

Komşusu aç iken tok yatılmazdı.
Elde var olanlar, kimseden saklanmazdı.
Mahalleden olana yan gözle bakılmazdı.
Şimdi kim kiminle, anlamadık biz

İki kardeş düşman olup, karşı çıktılar.
Aynı cephede birbirine kurşun sıktılar.
Evlere şivan koyup, yürek yaktılar
Oyunlara gelip, kandırıldık biz..

Ülkeden bir karış yer satılmazdı!
Sınırlar korunur, boş bırakılmazdı!
Cumhuriyetle, Bayrak oyuncak olmazdı!
Şimdi darmadağın olup, parçalandık biz…

Dağarcık – İzmit / 06.06.2007- 00:30

Ferah Yılmaz


Dünümüz, bugünümüz ve yarınımızın kaygısıyla.....