Bilmem hatırlıyor musun ,
Bilmiyorum ama.
Ben seni sensizde sevdim,
Ölesiye sevdim.

Gözlerinle gözlerime bakarken anlatamadığın,
Tarifi olmayan,
Sevgisiz sevgiyi görmeyi sevdim.

Ne çare gelir ki elden;
Sevdiğim!
Bunu sana bir türlü söyleyemedim.

Hani an gelirde,
Lal olur ya dili insanın,
Anlatamaz derdini boğazında düğümlenir kelimeler,
Söyleyecekleri yutkunur, öylece susar ya.
İşte bende, bir türlü sana karşı konuşturamadığım,
Lal olmuş bir yürekle sevdim seni.

Ansızın hayatıma gelip,
Yüreğime mıh gibi kazınmanı sevdim.
Sana karşı duygularımı belli edemesem de,
Sana olan içimdeki aşkı söyleyemesem de sevdim işte.

Yağmur yağarken şehre,
Gökyüzüne bakıp seni dilediğimi söyleyemedim.
Her toprağa düşen damlaya,
Gözyaşlarımı karıştırıp damla damla,
Sağnakl sağnak yüzünün yordamına ağladığımı söyleyemedim.

Belki sende beni seversin diye,
Umut etmeyi,
Ansızın çıkar gelirsin diye beklemeyi sevdim.
Acı verse de sensiz geçen her an ,
Bir türlü cesaret edipte seni sevdiğimi söyleyemedim.

Hani seninle karşılaştığımız,
Sokağın köşe başı ,
Boynu bükük sokak lambalarının yanı başı var ya,
Hani o an var ya,
Hayat durmuş,
Sen başlamıştın bu yürekte.
O an; işte senin hiçbir şeyin olmadığımı bile bile sevdim seni.
Olurda bir gün her şeyin olabilir miyim umuduyla,
O günü gelecek diye beklerken sevdim seni.

İşte böyle;
Sen bilmesen de,
Sen görmesen de,
Sevdim seni .

Kim bilir ki ?
Senin görmediğin,
İçimden akan gözyaşlarını.
Ben sana akan yaşları,
Sen görmeden silebilmeyi sevdim.
Ama ne çare gelir ki elden,
Bunu da sana söyleyemedim .

Gün bu günmüş sevdiğim,
O günden bu güne,
İçimde büyüyen sevgin,
Alevlendi kalbimde.
Topladım bütün cesaretimi dua ile eğdim kalemi,
Seni, sensizken sevdiğimi,
Aslında ben seni değil de .
Senin hep beni sevebilme ihtimalini,
Sevdiğimi yazdım mısralara.
Ama ne çare gelir ki elden sana söyleyemedim.

Aslında senin hiç haberin olmadan bu şiiri ,
Hiçbir zaman okuyamayacağını bile bile sana yazdım.
Kendimi avuturum ne çare gelir ki elden.
İçimde sönmek bilmeyen ateşin sebebi,
Sana söyleyemedim.

Geride bıraktığın yangın dolu dakikaları,
Düşünmeden sevdim işte.
Bir asırlık çınarın,
Yapraklarını acımadan kuruttuğunu söyleyemedim.

Güneşin acı çektiği kızıl sonsuzlukta,
Gözyaşlarıma şemsiye çektiğini söyleyemedim.

Geceleri sahilde denizi koklayaşım,
Yakamozla dans edişim,
Sende kaldığı umutlarımı söyleyemedim.

Ellerimle yaptığım yıldızların,
Senin ufuklarına kaçtığını söyleyemedim.

Hayal dünyamda araladığım,
Mavi düşlerin sahibi olduğunu söyleyemedim.

Sayfalarımla seviştiğim mürekkebim,
Aslında sana olan tutkum olduğunu söyleyemedim.

Son nefesimi vuslatını beklerken...
Vereceğimi bilsemde...
Ben seni sensiz sevdim...
Ben senin bir gün beni sevebilme ihtimalini sevdim...

Sevdim işte ötesi yok..


Yusuf Türkmen