16
Yorum
0
Beğeni
5,0
Puan
2220
Okunma

Ta baştan yazar iken, alın denen yazımı
Çile dolu harcınla, kardın beni ey dünya
Yüzüstü bırakarak, yaşam denen haz’ımı
Türlü, türlü dert verip, yardın beni ey dünya
Ardı yok arkası yok, derdim kaynar gözede
Istırabım ortada hacet yoktur söze de
Her kes neşe saçarken, elem düştü bize de
Kahrın artık çekilmez, yordun beni ey dünya
Hangi yöne dönsem, dert kıbleme oturdu
Çile dolu ummanda, salım vardı batırdı
Gönül bahçem gülsüzdür olanı da yatırdı
Nere gitsem peşimden sordun beni ey dünya
Elim açtım havaya, dilimse hep niyazda
Günlerim hep karadır, gözüm kaldı beyazda
Eller bahar yaşarken, benim gönlüm ayazda
Aba diye hep gamla sardın beni ey dünya
Yıllar yılı çalışıp, emeğe ter katardım
Tencerede pişirip, kapağında kotardım
Millet hep döşeğinde, bense kırda yatardım
Diyar diyar gurbete sürdün beni ey dünya
Otuz yıldır okurum, bilmem ki ben ne derim
Bir baltada sap değil orta yerde hederim
Sıfat ilme ölçüymüş, cehaletmiş kaderim
Her mecliste durmadan yerdin beni ey dünya
Tıkır der ki boş verip, su dünyanın işine
Düşme sakın aldanıp, sen nefsinin peşine
Vaz geçme hiç sabırdan, sarıl hakkın beşine
Lîme olmuş her hârem, derdin beni ey dünya
Bir mürşide post diye serdin beni ey dünya
01 /01 / 2010
Soma
5.0
100% (9)