Güneşin battığı kızıllık var ya
İşte tam o renk kanıyor
Usta elden çıkmış belli zanaatkâr işi
Özenle işlenmiş iğne darbeleri
Mezatlarda satılacak acısı kimbilir kaç akçe






Alıcısı kör uşak aracı olmuş saf bakıyor
Çelimsiz ellerinden nezaket döküyor sabaha
Yaşamın kirli salyalarını ipek mendille saklıyor
Birisi ağlamaya yüz tutmuş
Diğeri gülmekten ağlamış gibi boğuldu yaşlarla







Usta acemisinden belli sermiş yüreğini tuale
Ademden beridir razı kaderine
Sana kızıl yakışır denmiş bilmeden pembeyi maviyi
Kına yakmış avuçlarına hevesle
Yetmemiş saçlarını süpürerek güneşin batışına alazlatmış






Az ellerde uz yollar aşmış
Aştıkça tepeleri aynı dağın eteklerinde körebe hayatı
Ufkunu sinesinde doğurmuş kadın
Adını sevda koyduğu çiçekler üretmiş
Çizgiyi çekmiş gözlerine sürme diye






Kara benim demiş kader renksiz kızıl günbatımını
Dövme gibi nakşetmiş etine usta hem de en iyisinden
Alnının yazısını sarmış sarmalamış kadın
Güneşin batışındaki kızılı bırakmış miras
Kanıyor...