Yorgun dudaklarından hece hece dökülen,
Seviyorum dediğin sözlerin yalan mıydı?
Sevdalı yüreğinden ışık ışık sökülen,
Gözlerime bakan o gözlerin yalan mıydı?

Gönlümdeki ağaçlar döküyor yaprağını,
Suskun kalbim bekliyor sonsuzluk toprağını,
Yollarıma kurmuşsun ayrılığın ağını,
Başımı yasladığım dizlerin yalan mıydı?

Damarımda çağlayan ırmağın akışıyla,
Hayallerimde gülen ceylanın bakışıyla,
Düşlerimi resmeden hattatın nakışıyla,
Kalbime işlediğin izlerin yalan mıydı?

Hüzün kokan bu akşam son vedanı ederken,
Yüreğime bir sızı bırakıp da giderken,
Unutup sevdamızı mutlu olasın derken,
Gözyaşınla harlanan közlerin yalan mıydı?

Hasret mi kalacağım teninin kokusuna,
Karanlıklar işledi ömrümün dokusuna,
Aşka dair yazdığım sözleri okusana,
Diye gönlüme gelen güzlerin yalan mıydı?

Ayak izin duruyor Atatürk Bulvarında,
Koşturdun bizi gülüm, hasretin kulvarında,
Tükendi hayallerim ümidim yok yarında,
Söyle; yüzüme bakan yüzlerin yalan mıydı?

Kıvrım kıvrım dolaşan yaşlı ırmak misali,
Keremi candan yakan suskun Aslı timsali,
Düşlerimde yitirdim aşka olan visali,
Desem ki; söylediğin gizlerin yalan mıydı?

Küf kokan duvarlarda hayalin dolaşırken,
Hüzünlerin sisleri ruhuma bulaşırken,
Feryadım, figanlarım dağlara ulaşırken
Hasreti nişan alan gezlerin yalan mıydı?

Coşkun Mutlu / Hüznünşairi