İçimde kopan fırtına
Gözlerimde ki ışığı söndürdü
Karanlığın avucuna bırakarak
Yılgın bir savaşçıyım şimdi
Ağlayan ruhumdan
Zamanı çekiyor aklım
Mateme bürünmüş
Gönül penceremden.

Garip bir etkileşimin
Ruhumda doğurduğu derinliklerde,
Erişilmez paylaşımları yaşıyorum
Vuslata beş kala,
Bilinçaltım da ki o gizli odalarda.

Kımıldamayan donuk bakışlarımda,
İrsîleşmiş tiklerimin ısırdığı,
Korkuları emerken,
Soluğum kesiliyor aniden
Titreyen vücudumdan
Bacaklarıma yayılan
Kasılmalarla beraber.

Hayatın göklere savurduğu
Günahların ardında
Sürüklenen nefsim,
Zaferini ilan eden
Azrail gelince,
Yaydığı melanetin pişmanlığından,
Başını göğsüne indirip
Yalvarmaya başlardı Tanrıya.

Boğazımda düğümlenen
Ölümün kokusu
Bir cellât gibi sararken benliğimi,
Sarsılan sükûnetimden
Yalana doyurulmuş,
Nefretim fışkırıyordu
Yırtılan ruhumdan.

Kanayan yalnızlığımda
Darağacını kuran kaderin,
Yıllardan beri kaçmaya çalışan
Kuvvetli direnişimi,
Canımdan ayırıp
Toprağa tüküreceği gün,
Ben, gökte gürleyen
Bulutlarla birlikte
Ebediyete gitmiş olacağım,
Yaşamadığım günleri de
Yanıma alarak.

Nevzat TAŞKIRAN
20-12-2009