Zifiri karanlıkta,
Zehrini kusan engerek gibiydi adem oğlu,
Toprak kokuyordu,
Burnuna nefes üflenmeden az önceki hali gibi,
Cennetten kovulmalarını,
Ve bütün günahları,
Havva kızına yüklemeye hazırdı!


Ne zaman kabul etti kendi günahlarının altında ezilmeyi daha doğrusu sırtlanıp onu yüreklice taşımayı bildi ademoğlu .Birgün yapar,yaşar ve sonra der ki kapıldım yıldızın parıltısına .Bilmiyor musun yıldızlar karanlıkta güzeldir ve parlar .. Karanlığın içinde sana göz kırpar ..O vakit hangi akılla güneşin ışığında kaybolanı, elinde tutamayacağını bile bile istersin . Ve niye güneşi suçlarsın bütün yıldızların nankörlüğü ile ?
Güneş değildir seni ısıtmayan sen güneşi değil gecenin soğukluğundaki bölük börçük yıldız krıntılarına talipsin ey adem oğlu ...Öyleyse serpme yalancı tozlarını Havvanın Narin kanatlarına ..

Kadın olmak aynada suretini ararken bulamamak değildir, o ayna kırılsa bile yüzündeki tüm çizgileri ezbere bilmektir ...



Harika bir şiirdi şaire ..

Sevgimle ...