Hakk’ a giden yolda ibre şaşınca,
Dönüp de geriye kur olmak gerek!
Burgacın içinde özün taşınca,
Yıkılan bendine dur olmak gerek!


İşleyen demirin tutar mı pası?
Talandır yalanın kirli kupası.
Varsılın boşalıp dolanda tası,
Yoksulun tavına yor olmak gerek!


Güvercin donunda görünür kulu,
Hacı Bektaş Veli adında ulu.
Münkirin değil bu yol O’ nun yolu,
Yunus gibi yola er olmak gerek!


Çözülsün düğümler kardeşlik olsun,
İsterim dostluklar ebedi kalsın.
Bire bin veriyor Rabbım hamd olsun,
Bundan gayrısıne hor olmak gerek!


Ölçüsü kaçarsa ağız tadının,
Mizanı şaşarsa hakta Kadı’nın...
Köprüyü yıkarsa çürük odunun,
Erdemin yanında var olmak gerek!


İyimser yüreğe saplanırsa ok,
İncinir seviler incinir pek çok.
Hezaren düşlerin tecellisi yok,
Umudun evine yâr olmak gerek!


Sayrılı ufuklar yarıldı, bakın!
Umudun kanadı sarıldı, bakın!
Menzile birlikte varıldı, bakın!
Sevginin gücüne kâr olmak gerek!


Aktıkça bulanık sular durulur,
Değerler zinciri kolay kırılır!
Benliğe esaret mührü vurulur,
İşte bunun için hür olmak gerek!


Refika Doğan/Antalya -Eylül 2006