saygıdeğer kardeşim, Sayın; Osman Öcal’ a dostlukla…



Keder sarmış ki serden, geliş bilmem ki nerden,
Zulüm oynar peşimden; medet senden Ya Rabbi…

Umutsuz kış mıyım ben, çilem yâr, eş miyim ben?
Belim bükmüş buruk ten; medet senden Ya Rabbi…

Ayazdan bâde içtim, içip benden de geçtim,
Dilim lal, kalbi seçtim; medet senden Ya Rabbi…

Uçurmazken kanatlar, değilmiş güç sıfatlar,
Telim ak, ayna çatlar; medet senden Ya Rabbi…

Yosun örtüldü üstüm, çarem yok baht’a küstüm,
Elim sevginle açtım; medet senden Ya Rabbi…

Bakındım sağa sola, sapmışım çıkmaz yola,
Dedim: “Bu nedir bu ne? De Refika’m, hayrola!”
Kaldırıp başım göğe, sığındığımsın Ya Rab!
O mübarek adınla, hep andığımsın Ya Rab…

Ufuk âyan açan sen, ışık temkin saçan sen,
Rahman, ihsan, lütuf sen; medet senden Ya Rabbi…


Refika Doğan-Antalya 2009

mefâ’îlün / fe’ûlün / mefâ’îlün / fe’ûlün



Not:
Yüreğimin, özümün aynası şiirime; anlamlı ve samimi yorumlarıyla katkı sağlayan, değer katan Saygıdeğer şiir dostlarıma ve değerlendirmeleriyle beni onurlandıran Değerli yönetime içtenlik, sevecenlik dolu teşekkürlerimle, saygı ve dostluk selâmlarımla...