Bir yürek var ki, yalnızlığa mahkum olmuş kaderi.
Akşamın en sessiz zamanlarında yazar yine kalemi.
Her mısrasında hüzün, göz yaşı akıtır sayfalara.
Yitirilmişlere gözyaşları, boş kalan çerçeveye yakarışı...

Olacak olanın önüne geçmek anlamsız, yanacağız.
Yalnızlık kor ateş olsa da, sarılıp tutunacağız.
Bir sevda türküsü çalınır, kimsesizliğin meyhanesinde.
Gözlerimizdeki mazinin hatıralarıyla, yaşlanacağız...

Üzülerek söylemeliyim ki, ben yaşayan bir ölüyüm.
Bir mezarım bile yok, yalnızlar mezarlığına gömülüyüm.
Kopart at hatıra defterinden ismimin geçtiği her yeri.
Ben ki yalnızlığa sevdalı, yar elinden hükümlüyüm...

Sabahı olmayan gece gibi odanın tüm köşeleri.
Yokluk, acılar, yalnızlık dört bir yanımda kalan.
Geride kalan ne kaldıysa alınacak, onları da siz alın.
Bir tek yalnızlık bana kalsın,umutsuz yarınlara salınacak...